“Een warm onthaal”

We zijn er. Op een fijne vlucht heb ik tussen 2 vreemde mensen mijn verjaardag zitten vieren. Ik had mijn business stoel aan Yvonne afgestaan en zij werd dan ook gefeliciteerd in het vliegtuig. Ik zat vlak achter de dames die volgens mij bijna drie uur hebben zitten kletsen. Met een filmpje op Netflix ben ik de vlucht ook wel doorgekomen. Ik kan deze trouwens wel aanraden: Contraband.

Nog een tip: Wissel geen geld op het vliegveld. Dat deed ik dus wel, ik dacht ik wissel vast € 100,- dan heb ik in ieder geval wat op zak. De commissie op deze transactie was ongeveer € 26,- . dus geen goeie deal voor mij.

Op het vliegveld stond keurig een chauffeur met een naambordje te wachten. Dus gevieren naar de parkeergarage waar we een gele taxi zagen staan in de vorm van een Skoda. We keken elkaar aan en dachten dit gaat hem nie worre…. Er stond echter nog een auto naast die niet zou misstaan als volgwagen van Poetin als die weer eens de straat op gaat.

Na een uurtje rijden werden we in het hotel verwelkomd met een glaasje champagne. Ingecheckt en op naar de kamer. Daar werden we warm onthaald:  27 graden. Even gezeten en nog maar een wandelingetje gedaan om een beetje af te koelen. Dan krijg je dus een temperatuurverschilletje van 35 graden.

Voorruit, nog een tip. Voor vertrek heb ik een VPN (Virtueel Privé Netwerk) afgesloten. Mijn laptop ‘denkt’ nu dat hij in Den Haag staat waardoor ik gewoon TV kan kijken via de Ziggo app. Het zien van Studio sport gaf me toch nog een leuk verjaarspresentje.

Na goed te hebben geslapen op zoek naar de ontbijtzaal. Deze bevindt zich op de 2e etage van het 28 verdiepingen tellend gebouw. Maar wat denk je, de lift stopt niet op de 2de. Er is wel een prachtige kamerbreed vullende trap…Vrij lastig in een rolstoel. Op zijn Vlierdens werden we backstage door de keuken naar een soort van voedsel-/goederenlift gebracht die wel naar de ontbijtzaal ging. De keuze was reuze m.a.w. een goei ontbijt.

Om 11 uur staan we klaar in de lobby voor onze gids van vandaag. Da duurt en da duurt, dus ik maar even een berichtje gestuurd; ‘Verslapen’ was het antwoord. Die beste man moest nog 2 uur rijden dus zijn we ff gaan wandelen naar een marktje om de hoek. Een barre tocht voor mij, een rolstoel en sneeuw is geen ideale combinatie, maar ja: “Alles vur die van ons”!

Dit was hem weer voor nou. Later….