Chemotherapie. Het woord alleen al geeft de meesten rillingen of op zijn minst een onprettig gevoel. In mijn geval is het gewoon bittere noodzaak.
De behandeling is alleen zo effectief door het gebruiken van een stevige maar niet allesverslindende chemotherapie. Er zijn andere klinieken in de wereld die wel stamceltransplantaties aanbieden maar die zijn zonder chemotherapie, terwijl dat voor mij juist het verschil maakt. De vorm van chemotherapie is een zogenaamde niet-myeloablatieve chemotherapie. Het schakelt het eigen afweersysteem uit door niet het gehele maar gedeeltelijk het beenmerg te vernietigen. Dit deel van de beenmerg zal daarna met nieuw geheugen B- en T-cellen gaan aanmaken zodat deze hopelijk niet meer het eigen lichaam aanvallen.

Afijn, een mooie theorie maar wat betekent het nou voor mij in de praktijk? Dat is dat ik 4 dagen lang een chemotherapie heb gekregen waarbij ik dan in totaal mijn maximale dosis van 200 mg/kg lichaamsgewicht aan cyclofosfamide toegediend heb gekregen. Klinkt weinig maar het is een hoop. Het verbaast me dat ik nog geen licht geef in het donker! Dit alles wordt ondersteund met anti-schimmel/bacterie medicijnen en met intraveneus vocht, heel veel vocht. Dit heeft als resultaat dat ik uren heb gehad welke ik alleen maar op de toiletpot zit.  Verder mag ik niet klagen, maar heb ik wel last gehad van misselijkheid en lichte duizeligheid. Het heeft me wel enorm geholpen door toch te blijven eten (al is de keuken hier niet te hakken) en daarnaast ook de zon op te zoeken. Het is hier erg lekker weer, veel zon en zo rond de 20 tot 25 graden dus daar wil je, gezond of niet, toch wel lekker van kunnen genieten!

Het goede nieuws is nu wel dat het allemaal achter de rug is! Vandaag is het een rustdag met alleen ondersteunende infusen zodat ik wat kan bijkomen van de chemotherapie. We hadden vandaag ook weer een feestje van Glenys die vandaag haar wedergeboorte hebben gevierd. Ze loopt een dagje voor op mij en heeft net haar stamcellen teruggekregen zodat alle ingrediënten aanwezig zijn om het immuunsysteem weer op te bouwen. Morgen ben ik zelf aan de beurt, dus officieel kan ook 30 mei in de boeken als mijn 2e verjaardag 🙂 Ik vind dat toch wel spannend!. Het is toch wel hét moment waar je naar toe hebt gewerkt. Ook ben ik toch wel erg vermoeid van alles en hiermee zet ik mijn lichaam echt hard aan het werk om zo goed en zo optimaal mogelijk weer een nieuw immuunsysteem op te bouwen. Op naar mijn nieuwe verjaardag !