Na wat technische problemen aan het vliegtuig en 3 uur vertraging waren ze daar dan eindelijk. Waar ik in Vlierden weleens een biertje met vrienden mag drinken in het plaatselijke praatcafé op de donderdagavond konden we dat deze donderdag in Moskou. Na aankomst ff inchecken en op naar het rode plein. Toen we goed en wel daar waren kwamen er 3 traditioneel geklede vrouwen op ons af. Ik zeg: “Ontwijken!” Maar nee, mijn medetoeristen gaan recht op hun doel af. Er worden foto’s gemaakt en vervolgens blijken de dames aardig Engels te spreken: you 2000,- , you 2000,- and you 2000,-. Dan worden de foto’s afgedrukt met een mobiele printer en waar je het dan denkt gehad te hebben is het nog eens 1000,- de man. Dat zijn nog eens herinneringen en gelukkig hebben we de foto’s nog.

Een hele mooie tekening van Rick hadden ze meegekregen die we vervolgens naar het ziekenhuis zijn gaan brengen. De dienstdoende zuster gaf deze meteen aan Bianca en ik hoorde dat ze er erg blij mee was. We hebben even met Bianca gebeld en ze vond het erg fijn dat we er waren ondanks dat we haar niet mochten zien. Op dit moment zijn de bloedwaardes zoals ze horen te zijn wat dus goed is. Bianca is wel erg moe en heeft af en toe niet eens de kracht om te appen. Wees dus niet verbaasd als je haar appt en geen reactie krijgt.

De volgende dag weer met z’n drieën richting het centrum om wat cultuur te snuiven. De hop on hop off bus in en het Russisch Oorlogsmuseum bezocht. Verder nog veel rondgekeken, gewandeld, eten, drinken etc. De volgende dag meer van hetzelfde want dat is toch wat je doet op zo’n citytrip. Die dag heb ik ook nog even een angst moeten overwinnen. Waar ik normaal al schrik heb als ik uit een diep bord eet gingen we die dag naar een panoramadak op 354m hoogte. Niet helemaal mijn ding maar het was toch wel mooi daarboven.

Waar ik niet tot in details dit weekend ga omschrijven zeggen beelden soms meer dan woorden. Drie gezellige dagen zijn omgevlogen, bedankt dat jullie er waren.